Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

Πώς μπορούμε να μιλήσουμε στα παιδιά για το Θεό;


Αλήθεια, πώς θα μπορούσαμε να μιλήσουμε στα παιδιά για το Θεό; Πόσο εφικτό γίνεται αυτό όταν εμείς έχουμε μεγάλα πνευματικά κενά αλλά καί οι σημερινές απαιτήσεις των παιδιών έχουν γίνει πιεστικές; Στούς καιρους μας περισσεύουν οι αντιρρήσεις για την ύπαρξη του Θεού, ενώ μεταλλαγμένες μορφές αθεΐας εμφανίζονται συνεχώς. 

Παράλληλα τα αμείλικτα ερωτήματα των παιδιών μας ζητούν απαντήσεις, σημερινές καί άμεσες. Πού είναι ό Θεός όταν το κακό κραυγάζει θριαμβευτικά, όταν ό πόνος, ή αρρώστια, ό θάνατος χτυπούν βάναυσα καί ανελέητα; Πού είναι ό Θεός στην ορφάνια ή στην έσχατη φτώχεια; Σ’ αυτό τον ορυμαγδό αμφισβητήσεων καί αντιρρήσεων μόνο ή εμπειρική βίωση από μέρους μας της ορθοδόξου πίστεως μπορεί να απαντήσει

Από την αρχή παρουσιάζεται ένα πρακτικό πρόβλημα. Στήν εκκλησιαστική παράδοση καί την ορθόδοξη Θεολογία μιλούμε για ένα Θεό πού είναι Τριαδικός. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πώς αυτά πού κατανοούμε ή προσπαθούμε να κατανοήσουμε εμείς, δεν είναι αυτονόητα στο παιδί. Γι’ αυτό καί χρειάζεται στο ξεκίνημα να χρησιμοποιήσουμε παραδείγματα πού «απλοποιούν» την τριαδικότητα του Θεού. Ένα χαρακτηριστικό είναι το θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνος με το κεραμίδι στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο.

Πρίν ξεκινήσουμε να αποκαλύπτουμε το μεγάλο μυστήριο του Θεού στην παιδική ψυχή πρέπει να δημιουργήσουμε την αίσθηση της παρουσίας του Θεού στη ζωή του. Δηλαδή, όπως όταν γεννήθηκε, οι παραστάσεις γύρω του αλλά καί ή συνεχής στοργή καί φροντίδα το έπεισαν για το ποιοι είναι οι γονείς του πού δίπλα τους αισθάνεται ασφάλεια καί σιγουριά, έτσι πρέπει να το πείσουμε να δέχεται το Θεό σαν παρουσία, σαν αίσθηση ζωντανή, να πιστεύει σ’ Εκείνον καί να εκδηλώνει την πίστη του με συγκεκριμένο τρόπο. 

Γιατί η εξομολόγηση σώζει;


– Γέροντα, στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού οι Χριστιανοί έκαναν δημόσια εξομολόγηση. Βοηθάει αυτό;

– Άλλα τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού και άλλα τώρα. Σήμερα αυτό δεν βοηθάει.

– Γιατί, Γέροντα; Τότε είχαν πιο πολύ ζήλο;

– Και πιο πολύ ζήλο είχαν και δεν είχαν αυτά που έχουν σήμερα οι άνθρωποι. Τώρα βλέπεις, τα ανδρόγυνα χωρίζουν στα καλά καθούμενα, δεν είναι όπως παλιά.

Έχουν απομακρυνθεί οι άνθρωποι από το Μυστήριο της εξομολογήσεως, γι’ αυτό και πνίγονται από τους λογισμούς και τα πάθη. Πόσοι έρχονται και ζητούν να τους βοηθήσω σε κάποιο πρόβλημά τους, και ούτε εξομολογούνται ούτε εκκλησιάζονται! «Εκκλησιάζεσαι καθόλου;», τους ρωτάω. «Όχι», μου λένε. «Εξομολογήθηκες καμιά φορά;».

«Όχι. Ήρθα να με κάνεις καλά».

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2016

Αγιορείτικες ιστορίες για την ψαλτική


Το Άγιον Όρος είναι ένας ευλογημένος τόπος άσκησης και προσευχής. Ορθά αποκαλείται ως το Περιβόλι της Παναγίας γιατί είναι έντονη η παρουσία της Μητέρας όλων μας, σ΄αυτή την αγιασμένη γωνιά της πατρίδας μας. 

Πολλές ιστορίες διδακτικές γεμάτες σοφία όταν τις διαβάζουμε μας οδηγούν σ΄ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων. Ιστορίες πραγματικές που αποπνέουν το άρωμα της ορθόδοξης ευσέβειας και πνευματικότητας και οικοδομούν όλους όσοι έχουν αγαθή προδιάθεση και θέλουν να ωφεληθούν.

Στην σκήτη της Αγίας Άννας υπήρχε ένας μοναχός με το όνομα Προκόπιος από την Καλύβα των Εισοδίων της Θεοτόκου. Επειδή ήταν παράφωνος οι Πατέρες απέφευγαν να του μάθουν μουσικά. Είχε όμως σφοδρή και έντονη επιθυμία να μάθει να ψάλλει σωστά για να δοξολογεί κι αυτός τον Θεό όπως και οι άλλοι αδελφοί.

Οι επτά κεφαλές του θηρίου της Αποκάλυψης και τι συμβολίζουν


Την σωστή ερμηνεία των επτά κεφαλών του θηρίου μας την δίνει ο Ιερός Ευαγγελιστής στο δέκατο έβδομο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως. 

Μας λέγει ότι οι επτά κεφαλές του θηρίου-Αντιχρίστου, συμβολίζουν δύο πράγματα. Πρώτον, τα επτά όρη, στα οποία κάθεται, είναι κτισμένη, η διεφθαρμένη γυναίκα, δηλαδή, η πόρνη πόλη Βαβυλώνα, που την βαστάζει ο Αντίχριστος. Και δεύτερον, συμβολίζει επτά βασιλείς. Οι πέντε έπεσαν, η μια υπάρχει ακόμη. Η δε έβδομη και τελευταία, που είναι του Αντιχρίστου, δεν έχει έλθει ακόμη. Όταν θα έλθει, θα είναι προσωρινή και παροδική και ολίγο χρόνο θα μείνει, σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού

«Ώδε ο νους ο έχων σοφίαν. Αι επτά κεφαλαί όρη επτά είσιν, οι πέντε έπεσαν, ο εις έστιν, ο άλλος ούπω ήλθε, και όταν έλθη, ολίγον αυτόν δει μείναι».

Κυριακή 28 Αυγούστου 2016

Βράβευση Πατρός Πέτρου Ζώη από την Μ.Ε.Κ. (φωτογραφίες)


Χθες, Σάββατο 27 Αυγούστου 2016, πραγματοποιήθηκε στον πεζόδρομο του συνοικισμού των Καταφυγιωτών, το 27ο Λαϊκό - Παραδοσιακό Πανηγύρι που διοργανώνει η Μορφωτική Ένωση Καταφυγιωτών Κατερίνης (Μ.Ε.Κ.).

Το Δ.Σ. του συλλόγου της Μ.Ε.Κ., μέσω του προέδρου της κ. Γεωργίου Καραλέκα, βράβευσε, απονέμοντας τιμητική πλακέτα, στον Προϊστάμενο του Ιερού Ναού Παντανάσσης, π. Πέτρο Ν. Ζώη, για την τριακονταετή και πλέον διακονία του στην Ενορία και για την αγάπη και τον ζήλο που δείχνει για τις Εκκλησίες του ορεινού χωριού των Πιερίων, το Καταφύγιο.

Από την πλευρά του ο Πατήρ Πέτρος, ευχαρίστησε από καρδίας το Δ.Σ της Μ.Ε.Κ. και δεσμεύτηκε για την μελλοντική αφοσίωσή του, για όσα ακόμη χρόνια του επιτρέψει ο Χριστός και η Παναγία, ώστε να δρα για το καλό της Εκκλησίας μας της Παντανάσσης, αλλά και για το καλό των Ενοριτών και φυσικά του χωριού του Καταφυγίου.

Ακολουθούν φωτογραφίες από την χθεσινή εκδήλωση...

Διμηνιαῖο Πρόγραμμα Λειτουργικῆς Ζωῆς Ἐνορίας Παντανάσσης (Σεπτέμβριος - Ὀκτώβριος)

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν


Κυριακάτικο Κήρυγμα



Κυριακή Ι' Ματθαίου
η πίστη, η προσευχή και η νηστεία
Ματθ. 17, 14-23 



Ένα ακόμα θαύμα του Χριστού μας περιγράφει σήμερα ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, το οποίο υπογραμμίζει, πέρα από τη σημασία της πίστεως, και την αξία της προσευχής και της ασκήσεως για την πνευματική μας ζωή. 

Πλησίασε, μας λέει η σημερινή περικοπή, ένας άνθρωπος τον Ιησού, και γονατιστός Τον παρακαλούσε να λυπηθεί και να σώσει το παιδί του, το οποίο σεληνιάζονταν και ταλαιπωρούνταν πολύ, γιατί συχνά φορές έριχνε τον εαυτό του στη φωτιά ή στο νερό. Απελπισμένος, απευθύνθηκε στους μαθητές του Χριστού, αλλά εκείνοι δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν το παιδί, οπότε κατέφυγε στον ίδιο τον Κύριο.

Τότε ο Ιησούς είπε: “ Ω γενεά άπιστη και διεφθαρμένη, μέχρι πότε θα είμαι μαζί σας; έως πότε θα σας ανέχομαι; φέρτε μου το παιδί εδώ”. 

Σάββατο 27 Αυγούστου 2016

† Κυριακῇ 28 Αὐγούστου 2016 (Ι' Ματθαῖου)


Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον
Κεφ. ιζ' : 14-23

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπος τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ, γονυπετῶν αὐτῷ, καὶ λέγων· Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. Καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς Μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι. Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη, ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; Φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε. Καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς, καί ἐξῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον· καὶ ἰάθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. Τότε προσελθόντες οἱ Μαθηταί τῷ ᾿Ιησοῦ κατ᾿ ἰδίαν, εἶπον· Δια τί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό; Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν. Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ·

Ἐμφάνιση Ἁγίου Φιλουμένου σέ νοσοκομεῖο στήν Ἀγγλία

EikonaAgiouFiloumenou

Την Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015 και ώρα Αγγλίας 1:00 μ.μ., ως Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου και Αγίου Ανδρέα Μπέρμιγχαμ Αγγλίας, όπου φιλοξενούμε το Ιερό Λείψανο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου μαζί με το Πετραχήλι του Αγίου Φιλουμένου που μαρτύρησε στο Φρέαρ του Ιακώβ στα Ιεροσόλυμα, μαζί με τον Γέροντα Νεκτάριο Μουλατσιώτη πήραμε το Πετραχήλι του Αγίου Φιλουμένου και επισκεφθήκαμε το νοσοκομείο “Queen Elisabeth” για να σταυρώσουμε την ασθενή Κυριακή πνευματικό μου παιδί.

Όταν ανεβήκαμε στον έβδομο όροφο ο Γέροντας Νεκτάριος κρατούσε μέσα στην Λειψανοθήκη το Άγιο Πετραχήλι του Αγίου Φιλουμένου, εγώ απευθύνθηκα στην νοσοκόμα και ζήτησα την άδεια να περάσουμε στο δωμάτιο 35 για να σταυρώσει ο Γέροντας την ασθενή.

Θαύματα τοῦ Χριστοῦ τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου


Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ξανὰ καὶ ξανὰ διαβάζουμε στὸ Εὐαγγέλιο γιὰ τὴν ὀργὴ ποὺ προκάλεσε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς πραγματοποιώντας μιὰ πράξη ἐλέους, ἕνα θαῦμα τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου. Καὶ δὲν βοηθάει σὲ κάτι ἄν θέσουμε στὸν ἑαυτό μας τὴν ἐρώτηση: Γιατί τὸ ἔκανε αὐτὸ συνεχῶς, μὲ τέτοια ἐπιμονή; Θὰ μποροῦσε νὰ εἶχε γίνει γιὰ νὰ ἀμφισβητήσει ἐκείνους ποὺ βρίσκονταν γύρω Του; Γιὰ νὰ τοὺς προκαλέσει; Θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ἁπλὰ μιὰ παιδαγωγικὴ πράξη;

Πιστεύω ὅτι κρύβονται πολὺ περισσότερα στὴν πράξη Του. Ὁ Κύριος δημιούργησε τὸν κόσμο σὲ ἕξι ἡμέρες· τὴν ἕβδομη ἡμέρα ἀναπαύτηκε ἀπὸ τὸν κόπο καὶ τὸν μόχθοΤου. Ἀλλὰ τι συνέβη τότε στὸν κόσμο; Ἡ ἕβδομη ἡμέρα ἦταν ἡ μέρα ποὺ ὁ κόσμος περιῆλθε στὰ χέρια τοῦ ἀνθρώπου γιὰ νὰ τὸν ὁδηγήσει στὴν ὁλοκλήρωση του καὶ ἡ ἕβδομη ἡμέρα, τὸ Σάββατο τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ ἀνθρώπου. Ὁλόκληρη ἡ ἀνθρώπινη ἱστορία καταρέει ἐκείνη τὴν ἡμέρα. 


Ἀλλὰ ὁ Θεὸς δὲν ἄφησε τὸν ἄνθρωπο νὰ ἐργασθεῖ μόνος του, καθὼς λέει ὁ Κύριος Ἰησοῦς στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη, «Ὁ πατὴρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεται, κἀγὼ ἐργάζομαι», δείχνει τὴν ἐργασία Του στὸν Υἱό Του γιὰ νὰ τὴν ὁλοκληρώσει. Καὶ σὲ ἕνα ἄλλο ἐδάφιο μᾶς διδάσκει, μᾶς λέει ὅτι ἡ κρίση Του εἶναι ἀληθινὴ ἐπειδὴ δὲν εἶναι ἡ δική Του κρίση· ἀκούει τὰ λόγια τοῦ Πατέρα καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ κρίση ποὺ κηρύττει.


Παρασκευή 26 Αυγούστου 2016

Μια παράξενη τάση…


Η σύγχρονή μας «χριστιανική»κοινωνία έχει μια παράξενη τάση: Να ψάχνη για θαύματα και να κάνη θαύματα!

Την τάση αυτή δεν πρέπει να την αφήσωμε να περάση απαρατήρητη. Με κανένα τρόπο. Και για πολλούς λόγους. Και ιδιαίτερα, γιατί την τάση αυτή, την τάση που έχουν πολλοί να θέλουν να κάνουν θαύματα και να ψάχνουν για θαύματα, οι άγιοι πατέρες μας την καταδικάζουν πολύ αυστηρά. Και την καταδικάζουν, επειδή κάτω από το «ευσεβές» κάλυμμα της τάση αυτής κρύβεται η φιλαυτία. Και είναι πολύ φοβερό να μπορή η φιλαυτία να κρύβεται στην ψυχή. Γιατί τότε δεσπόζει σ’ αυτήν ανενόχλητα. Και την διαλύει.

Ο μεγάλος διδάσκαλος των μοναχών άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει τα εξής:

Ο Κύριος είναι πάντοτε κοντά μας, έτοιμος να βοηθήση τους εκλεκτούς Του. Μα ποτέ και σε τίποτε δεν δείχνει φανερά την δύναμή Του, αν δεν υπάρχη σοβαρός λόγος. Και αυτό για να μη καταντήσωμε να παρανοήσωμε την βοήθειά Του. Γιατί τότε θα μας βγη σε κακό. Και ενεργεί έτσι από την φροντίδα Του για τους εκλεκτούς Του. Επειδή θέλει να τους δείξη, ότι ούτε στιγμή δεν παύει να φροντίζει γι’ αυτούς, έστω κι αν δεν γίνεται αντιληπτός. 

“Ἕνας ταπεινός λογισμός κάνει ἀμέσως τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ νά ἐνεργεῖ…”


Μου έκανε εντύπωση πώς ένας ταπεινός λογισμός κάνει αμέσως την Χάρη του Θεού να ενεργή. 

Είχε έρθει στο Καλύβι ένα ξένο γατάκι. Το καημένο, φαίνεται, κάτι είχε φάει που το πείραξε και ζητούσε βοήθεια. Χτυπιόταν από τον πόνο και πεταγόταν σαν το χταπόδι, όταν το χτυπούν… 

Το λυπόμουν που το έβλεπα σ’ αυτήν την κατάσταση, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτε. Το σταύρωνα, το ξανασταύρωνα, τίποτε! «Βρε ταλαίπωρε, λέω τότε στον εαυτό μου, βλέπεις τα χάλια σου; Τόσα χρόνια καλόγερος, ούτε ένα γατί δεν μπορείς να βοηθήσης!». 

Μόλις ελεεινολόγησα τον εαυτό μου, εκεί που το γατάκι κόντευε να ψοφήση, αμέσως συνήλθε. Ήρθε κοντά μου, μου έγλειφε τα πόδια και έκανε χαρούμενο όμορφες τούμπες… Τι δύναμη έχει η ταπείνωση! Γι’ αυτό λέει: «Εν τη ταπεινώσει ημών εμνήσθη ημών ο Κύριος».

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2016

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Ἡ συνομιλία τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ μὲ τὸν Μοτοβίλωφ

(Ὁ κτηματίας Νικόλαος Μοτοβίλωφ, πού τό 1831 θεραπεύθηκε θαυματουργικά ἀπό σοβαρή ἀσθένεια μέ τήν προσευχή τοῦ ὁσίου Σεραφείμ, ἀπέκτησε τήν εὔνοιά του καί ἀξιώθηκε νά συζητήση πολύ μαζί του γύρω ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα. Τή συζήτησί του αὐτή κατέγραψε σέ σημειώσεις, οἱ ὁποῖες παρέμειναν στή μονή Ντιβέγιεβο περισσότερο ἀπό ἑξῆντα χρόνια. Τό 1902 τίς παρέλαβε ὁ Σ.Α. Νεῖλος ἀπό τή γερόντισσα Ἑλένα Νικαλάεβνα, χήρα τοῦ Μοτοβίλωφ, καί μέ τήν ἄδεια τῆς ἡγουμένης Μαρίας τίς ἔφερε στό φῶς τῆς δημοσιότητος τό 1903 στά «Μοσχοβίτικα χρονικά» τοῦ Ἰουλίου μέ τόν τίτλο: «Τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἀναπαυόταν φανερά στόν πατέρα Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, στή συζήτησί του γιά τόν σκοπό τῆς χριστιανικῆς ζωῆς».

Ἀργότερα οἱ σημειώσεις αὐτές ἀναδημοσιεύθηκαν ἀπό τόν Λ. Ντενίσωφ στό βιβλίο του «Ὁ βίος τοῦ ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ» καί ἀπό τόν πατέρα Π. Φλορένσκυ στό ἔργο του «Στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας».)



Ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας

«Ἦταν Πέμπτη. Ἡ μέρα ἦταν σκοτεινή. Τὸ χιόνι, περίπου 25 πόντοι, σκέπαζε τὴ γῆ καὶ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἐξακολουθοῦσαν νὰ πέφτουν πυκνὲς νιφάδες χιονιοῦ, ὅταν ὁ στάρετς (γέροντας) Σεραφεὶμ ἄρχισε νὰ συνομιλεῖ μαζί μου. Μὲ ἔβαλε νὰ καθήσω σ’ ἕνα κορμὸ δένδρου ποὺ μόλις εἶχε κόψει, καὶ ὁ ἴδιος κάθησε ἀπέναντί μου. Βρισκόμασταν στὸ δάσος πλάι στὸ ἐρημητήρι του στὸ βουνὸ ποὺ κατεβαίνει μέχρι τὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Σάρωφκα.

— Ὁ Κύριος μοῦ ἀπεκάλυψε, εἶπε ὁ μεγάλος στάρετς, ὅτι ἀπὸ τὰ παιδικά σου χρόνια ζητᾶς μὲ φλογερὸ πόθο νὰ μάθεις ποιὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς καὶ ὅτι πολλὲς φορὲς ρώτησες γι' αὐτὸ διάφορους πνευματικοὺς ἀνθρώπους.

Ο Άγιος Παΐσιος και η δαιμονισμένη μουσουλμάνα


Τον Μάιο του 1989 ο Πατήρ Παΐσιος έκανε μία δεύτερη -μεγαλύτερη αυτήν την φορά- περιοδεία στα Πομακοχώρια της Θράκης. Τον πήγε με το αυτοκίνητό του ένας γνωστός του νέος και, όταν έφθασαν εκεί, πήραν μαζί τους και δύο Πομάκους που είχαν γίνει Χριστιανοί και επισκεπτόταν συχνά τον Γέροντα.

Ζήτησαν την ευλογία του Μητροπολίτου, και έπειτα ξεκίνησαν την περιοδεία. Η καλωσύνη του Πατρός Παϊσίου «μίλησε» στις καρδιές των απλών αυτών ανθρώπων. Και, επειδή είχαν ακούσει ότι ο νονός του ήταν Άγιος και ότι στην πατρίδα του, τα Φάρασα, έκανε πολλά θαύματα και στους Μουσουλμάνους, όλοι ήθελαν να τον δουν και τον καλούσαν στα σπίτια τους. Όσοι μάλιστα ήταν από άλλα χωριά, τον παρακαλούσαν να επισκεφθεί και το δικό τους. 

Σε κάθε σπίτι που πήγαινε μαζεύονταν και όλοι οι γείτονες -αλλού τριάντα, αλλού πενήντα Μουσουλμάνοι-, για να ακούσουν κάτι από το στόμα του. Τους έλεγε περίπου τα εξής: «Ο Θεός μας αγαπά όλους. Και εσείς είστε παιδιά του Θεού. Ένας Μουσουλμάνος που θα γίνει Χριστιανός μπορεί να σωθεί πιο εύκολα από έναν που ήταν Χριστιανός από μικρός, γιατί ο Μουσουλμάνος δεν ξέρει τίποτε και έρχεται στην Ορθοδοξία και τα μαθαίνει όλα από την αρχή, και γίνεται καλύτερος. Εσείς, εάν ομολογήσετε τον Χριστό, θα είστε σε καλύτερη θέση από εμάς, γιατί εμείς τα ξέρουμε όλα και δυστυχώς δεν τα εφαρμόζουμε». Καθώς περπατούσε στα δρομάκια των χωριών, ο κόσμος μαζευόταν γύρω του, κι εκείνος τους κοίταζε με βλέμμα σπλαχνικό, μοίραζε καραμέλλες στα παιδάκια και συζητούσε με όλους.

Μία Μουσουλμάνα, που είχε αποφασίσει να βαπτισθεί Χριστιανή, τον πλησίασε και τον ρώτησε:

Ασκητική πορεία αναγέννησης


Η νοερά όρασις του σκοπού δύναται να δοθή εις ημάς εν βραχυτάτη στιγμή, ανεξαρτήτως της φυσικής ηλικίας, αλλ’ η εν τη πράξει εκπλήρωσις εκείνου, όπερ προεγεύθημεν εν διαισθήσει δύναται να απαιτήση ισόβιον αγώνα· αλλά και τότε η επιτυχία δεν είναι εισέτι βεβαία. Εν τω χώρω της επιστήμης και της τέχνης υπάρχουν σημεία τινα εις τα οποία ερείδεται η κρίσις ημών· δεν ισχύει όμως το αυτό δια το πνεύμα το ελκόμενον προς τον Άναρχον.

Είναι γνωστόν ότι και ο καλλιτέχνης και ο φιλόσοφος και ο επιστήμων είναι δυνατόν όντως να πάσχουν εν τη δημιουργική πάλη, καίτοι το έργον αυτών είναι αληθώς μηδαμινόν εν συγκρίσει προς το ημέτερον.

Όταν ο προσευχόμενος νους του χριστιανού αποσπάται εκ της διαμονής αυτού εν τω Αιωνίω υπό των κακών λογισμών, τότε φόβος – εννοείται πνευματικός – κυριεύει αυτού. Να ίδη τις εαυτόν εν τη δουλεία των χαμερπών παθών των αποχωριζόντων αυτόν από του Θεού, θλίβει αυτόν μέχρι μεγάλου πόνου. Εκ της απεγνωσμένης θλίψεως η προσευχή συνάγεται εις τα έσω, εις αυτόν τούτον τον καρδιακόν πυρήνα της υπάρξεως ημών, υπό μορφήν «σπασμού»: Ο όλος άνθρωπος συσφίγγεται εις έν, ως ισχυρός εσφιγμένος γρόνθος. Η προσευχή γίνεται κραυγή άνευ λόγων.

Τούτο είναι μία εκ των πικροτέρων εμπειριών: να συνειδητοποιήση τις εαυτόν εν τω ζοφερώ λάκκω της αμαρτίας, ανάξιον του Αγίου των Αγίων. Δεν υπάρχει όμως άλλη ευκολωτέρα οδός δια την υπερνίκησιν των παθών.

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2016

Ίνα μετά χαράς τούτο ποιώσι και μη στενάζοντες


Πώς προσφέρουμε χαρά στους άλλους ανθρώπους; Είναι αυτός ένας από τους κύριους στόχους της ζωής μας, να θέλουμε οι άλλοι να χαίρονται με την παρουσία μας ή αισθανόμαστε ότι περιμένουμε από τους άλλους να μας δώσουν χαρά; Το ερώτημα δεν έχει εύκολη απάντηση, από την άποψη ότι ο κύριος στόχος του κάθε ανθρώπου φαίνεται να είναι να λαμβάνει χαρά από τους άλλους.

Το να προσφέρεις χαρά στους άλλους συνεπάγεται μία προσέγγιση εξόδου από τον εαυτό σου. Και κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο. Συνεπάγεται κόπο, θυσία, διάθεση υπέρβασης των προσωπικών προβλημάτων και δυσκολιών, άρνηση της εσωστρέφειας, η οποία στην εποχή μας είναι πολύ συνηθισμένη και έχει αρκετούς λόγους να φαίνεται δικαιολογημένη, πέρα από τον ανθρώπινο χαρακτήρα. 

Η δυσκολία επιτείνεται από το γεγονός ότι για τους πολλούς η χαρά ταυτίζεται με το χιούμορ, τις ηδονές του σώματος, την ικανοποίηση του θελήματός μας. Χαρά παίρνουμε οι άνθρωποι από το φαγητό, τη σχέση με τον άλλο, ιδίως όταν αυτή εκφράζεται σωματικά, από ένα δώρο. Όταν δηλαδή ο άλλος μάς τιμά, ικανοποιεί το θέλημα και τις φιλοδοξίες μας. 

Κέντρο λοιπόν ο άλλος. Από εκείνον περιμένουμε. Και γι’ αυτό η βιομηχανία του θεάματος σήμερα έχει ένα ειδικό τμήμα, το οποίο παράγει χαρά, μέσα από την εικόνα, τους ήχους, την μόδα. Για να μπορούμε να είμαστε καταναλωτές, χωρίς να χρειάζεται να τη δημιουργήσουμε. Χωρίς να χρειάζεται να επιστρατεύουμε την καλή μας διάθεση, την απόφασή μας να προσφέρουμε στον πλησίον μας.

«Εγώ είμαι ο Άγιος Ιωάννης ο Χοζεβίτης» (Θαυμαστό περιστατικό!)


*Ένα ακόμη συγκλονιστικό θαύμα της πίστεως μας που έγινε στους Αγίους Τόπους καθώς και άλλες δύο θαυμαστές επεμβάσεις του Αγίου Ιωάννη του Χοζεβίτη.

~ Τό ἔτος 1986, τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως ἦλθαν στούς Ἁγίους Τόπους πολλοί Ἕλληνες προσκυνητές. Μία γυναῖκα ἀπό τήν Κρήτη ἔδωσε στόν ἡγούμενο τῆς μονῆς τοῦ ἁγίου Γεωργίου Χοζεβίτου ἕνα χρυσό κοχλιάριο καί τοῦ εἶπε:

-Μία γυναῖκα ἡ ὁποία ἐπισκέφθηκε τούς Ἁγίους Τόπους καί τήν μονή σας παλαιότερα, προσκύνησε μέ πολλή εὐλάβεια τούς ἁγίους τῆς Μονῆς σας. Κάποτε αὐτή ἀρρώστησε καί οἱ γιατροί δέν τήν ἄφηναν νά κάνη τίποτε, διότι πλησίαζε καί ὁ θάνατός της. Παρέμενε ἀκίνητη μέ τά μάτια της κλειστά, δέν ὡμιλοῦσε καθόλου καί ὅλοι περίμεναν νά παραδώση καί τήν ψυχή της. Ξαφνικά καί ἀπροσδόκητα, ἄνοιξε τά μάτια της καί ἄρχισε νά λέγη τά ἑξῆς: Εἶδα ἕναν ἱερέα μέ τό Ἅγιο Ποτήριο στό χέρι καί μοῦ εἶπε νά μοῦ κάνει τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. Μετά μέ ἄγγιξε μέ τήν λαβίδα στήν γλῶσσα μου καί μοῦ εἶπε:«Ἐγώ εἶμαι ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χοζεβίτης». Καί κατόπιν ἔγινε ἄφαντος.

Ἡ γυναῖκα θεραπεύθηκε καί ἀπό τήν πολλήν χαρά της ἐπλήρωσε ἔνα κοσμηματοπώλη καί τῆς ἔκανε αὐτή τήν λαβίδα, τήν ὁποία στέλλει μέ μένα γρήγορα ἐδῶ στό μοναστήρι σας, σάν ἕνα δῶρο εὐγνωμοσύνης της πρός τόν ἅγιο Ἰωάννη, ὁ ὁποῖος τήν ἐθεράπευσε.

Ο δρόμος των Χριστιανών είναι η κατάβαση και η ανάβαση

If a person wants to understand a certain place in nature, he must either trust those who have been in immediate proximity to that place, or he must go there himself. There is not a third option. In the same way a person gets an impression of God: He must either trust those who have stood and stand in immediate proximity to God, or he must take pains to come into such proximity himself. In this picture is a monk from Vatopaidi walking next to some of the numerous waterfalls which are found in the monastery's vicinity.


Ο λειτουργικός τρόπος των ευχών

Στην ευχή της Αναφοράς του Μ. Βασιλείου[8] συμπυκνώνεται η δογματική και ηθική διδασκαλία της Εκκλησίας. Η λογική λατρεία προσφέρεται «εν καρδία συντετριμμένη και πνεύματι ταπεινώσεως»[9]. 

Ο χριστιανός γνωρίζει τον Θεό κατά το μέτρο της αποκάλυψής Του, που γίνεται σταδιακά και διαδοχικά. Ο Θεός Πατήρ υπάρχει καθεαυτόν και αποκαλείται άναρχος, αόρατος, ακατάληπτος, απερίγραπτος και αναλλοίωτος. 

Η αποκάλυψη του Τριαδικού Θεού φανερώνεται στο πρόσωπο του Χριστού, ο οποίος ονομάζεται από το Μ. Βασίλειο καταρχήν «Σωτήρας». Η «οικονομική» αυτή ιδιότητα και προσωνυμία του Υιού συμπληρώνεται από την αναφορά στον τρόπο της αΐδιας ύπαρξής Του και της σχέσης του με τον Πατέρα. Ο Υιός ως «εικών του Θεού του αοράτου»[10], και «Λόγος ζων, Θεός αληθινός, η προ αιώνων σοφία» αποκαλύπτει στους ανθρώπους το αρχέτυπο που εικονίζει[11]. 

Με την υπενθύμιση του σωτηριώδους έργου του Χριστού, ο Μ. Βασίλειος εισάγει αριστοτεχνικά στην ευχή και το πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος. Ο Υιός είναι «ζωή, αγιασμός, δύναμις, το φως το αληθινόν, παρ οὗ το Πνεύμα το Άγιον εξεφάνη, το της αληθείας Πνεύμα, το της υιοθεσίας χάρισμα, ο αρραβών της μελλούσης κληρονομίας, η απαρχή των αιωνίων αγαθών»[12].

Τρίτη 23 Αυγούστου 2016

Ἀπό τόν βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς


Τὶς ἀμελεῖς καὶ ρᾴθυμες ψυχές, ἔλεγε ἡ μακάρια Συγκλητική, κι ἐκεῖνες ποὺ ἀπὸ νωθρότητα δὲν καταφέρνουν νὰ προκόψουν στὴν ἀρετή, καθὼς καὶ ὅσες κυριεύονται εὔκολα ἀπὸ τὴν ἀπόγνωση, πρέπει νὰ τὶς ἐνθαρρύνουμε. Ἂν μάλιστα παρουσιάσουν ἀκόμα κι ἕνα μικρὸ καλό, νὰ τὸ θαυμάζουμε καὶ νὰ τὸ μεγαλοποιοῦμε. 

Ἀπεναντίας, καὶ τὰ πιὸ σοβαρὰ καὶ μεγάλα σφάλματά τους, νὰ τὰ χαρακτηρίζουμε μπροστά τους σὰν πολὺ μικρὰ κι ἀσήμαντα. Γιατὶ ὁ διάβολος, ποὺ θέλει ὅλα νὰ τὰ διαστρέφει γιὰ νὰ μᾶς κολάσει, προσπαθεῖ νὰ κρύβει ἀπὸ τοὺς ἀγωνιστὲς καὶ τοὺς ἐπιμελεῖς στὴν ἄσκηση τὶς ἁμαρτίες τους, κάνοντάς τους νὰ τὶς ξεχνοῦν, γιὰ νὰ τοὺς ρίξει ἔτσι στὴν ὑπερηφάνεια. Ἐνῷ, ἀντίθετα, στὶς ἀρχάριες καὶ ἀστερέωτες ψυχὲς παρουσιάζει ἐξογκωμένα τὰ ἁμαρτήματά τους, γιὰ νὰ τὶς ρίξει σὲ ἀπελπισία.

Νὰ πῶς πρέπει λοιπὸν νὰ παρηγοροῦμε τὶς ψυχὲς αὐτὲς ποὺ κλονίζονται: Νὰ τοὺς θυμίζουμε τὴν ἀπέραντη συμπάθεια καὶ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ.

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2016

Εκείνοι που γνωρίζουν το Θεό

20151206-3

Εκείνοι που γνωρίζουν το Θεό, γεμίζουν από κάθε καλή έννοια και επειδή επιθυμούν τα ουράνια, καταφρονούν τα βιοτικά. 

Αυτοί οι άνθρωποι ούτε αρέσουν στους πολλούς, ούτε και αυτοί αρέσκονται με τους πολλούς. Και γι’ αυτό όχι μόνο τους μισούν αλλά και τους περιγελούν οι πιο πολλοί ανόητοι. 

Κυριακή 21 Αυγούστου 2016

Ὁ πατήρ Παΐσιος ὡμίλησε σέ σύναξι τῆς Ἀδελφότητος


Στὶς 23 Ἀπριλίου 1975, ἡμέρα Τρίτη τοῦ Πάσχα, ἐπισκέφθηκετὴν Ἱερὰ Μονή μας (Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους) ὁ μακαριστὸς ἁγιορείτης Γέρων Παΐσιος. 

Κατὰ παράκλησιν τοῦ ἁγίου Καθηγουμένου μας ὁ πατὴρ Παΐσιος ὡμίλησε σὲ σύναξι τῆς Ἀδελφότητος καὶ κατόπιν ἀπήντησε σὲ ἐρωτήσεις τῶν ἀδελφῶν. Κατωτέρω δημοσιεύουμε τὶς ἀπαντήσεις του, οἱ ὁποῖες εἶναι γεμάτες ἀπὸ Χάρι Θεοῦ καὶ γνῶσι πνευματική, ὅπωςτότε τὶς εἶχε καταγράψει ἀδελφὸς τῆς Μονῆς μας.

– Γέροντα, τί μᾶς συμβουλεύετε νὰ κάνουμε ὡς νέοι μοναχοὶ ποὺ εἴμαστε;
– Ἡ ὑπακοὴ εἶναι δρόμος ἀσφαλὴς ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἐλευθερία καὶ στὴν ταπείνωσι.
– Πῶς ἀποκτᾶται ἡ πραγματικὴ ταπείνωσις;

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν


Σάββατο 20 Αυγούστου 2016

Προλήψεις σχετικές με όνειρα και οράματα


Tα όνειρα

Στη ζωή μας βλέπουμε χιλιάδες όνειρα. Μερικοί επιρρεπείς σε προλήψεις και δεισιδαιμονίες, δίνουν σ’ αυτά μεγάλη σημασία και αναστατώνουν τη ζωή τους. Όταν ξυπνήσουν αγωνιούν, τα ανακοινώνουν, τρέχουν σε μάντισσες, συμβουλεύονται ονειροκρίτες, δίνουν διάφορες ερμηνείες.

Ποιά είναι η προέλευση των ονείρων; Η ψυχολογία προσπάθησε να δώσει μίαν επιστημονική απάντηση.

Εντελώς επιγραμματικά μπορούμε να πούμε πως τα όνειρα προέρχονται από φυσικές αιτίες, από εξωτερικούς ερεθισμούς, καθώς και από τις εικόνες, εντυπώσεις, εμπειρίες, παραστάσεις, μή ικανοποιηθείσες επιθυμίες του παρελθόντος, που απωθήθηκαν στο υποσυνείδητο.

Υπάρχουν και τα όνειρα που έχουν μεταφυσική προέλευση και προέρχονται είτε από το Θεό, είτε από τον διάβολο. Όμως ευθύς εξ αρχής θα πρέπει να τονίσουμε ότι αυτά τα όνειρα είναι εξαιρετικά σπάνια. Σε διάστημα 4.000 χρόνων τα όνειρα που μας αναφέρει η Αγ. Γραφή είναι ελάχιστα.

Ο Θεός σε εντελώς εξαιρετικές περιπτώσεις και σε πρόσωπα άγια και πολύ ευσεβή, μπορεί να αποκαλύψει το θέλημά Του μέσω κάποιου ονείρου. Παράδειγμα, το όνειρο του δίκαιου Ιωσήφ για τη φυγή της Θεοτόκου και του Ιησού στην Αίγυπτο.

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2016

Στον Κύριο ανήκει η φροντίδα για το αύριο


“Αδελφοί, ο τωρινός καιρός είναι καιρός για μετάνοια. 

Μακάριος λοιπόν είναι εκείνος, πού δεν έπεσε καθόλου στα δίχτυα του εχθρού. Μακάριος είναι για μένα κι εκείνος πού έπεσε στα δίχτυα του, αλλά κατόρθωσε να τα σκίσει και να του ξεφύγει όσο βρίσκεται στην παρούσα ζωή. Αυτός, ζώντας ακόμα σωματικά, μπόρεσε να ξεφύγει από τον πόλεμο και να σωθεί, όπως ξεγλιστράει το ψάρι από το δίχτυ. 

Γιατί το ψάρι, και να πιαστεί, αν σκίσει το δίχτυ και ορμήσει προς το βυθό, όσο βέβαια είναι ακόμα στο νερό, σώζεται. Αν όμως το τραβήξουν στη στεριά, τότε πιά δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του. 

Έτσι κι εμείς. Όσο είμαστε σ΄ αυτή τη ζωή, έχουμε πάρει τη δύναμη και την εξουσία από το Θεό να σπάσουμε μόνοι μας τις αλυσίδες των θελημάτων του εχθρού, να πετάξουμε το φορτίο των αμαρτιών μας με τη μετάνοια και να σωθούμε, κερδίζοντας τη βασιλεία των ουρανών. 

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2016

Δεν είναι μικρό και ασήμαντο


Τίποτε στη ζωή του ανθρώπου δεν είναι μικρό και ασήμαντο. Όλες οι ενέργειές του αποβαίνουν στη ζωή της αιωνιότητας είτε προς σωτηρία είτε προς απώλεια. 

Δηλαδή στην μέθεξη του Θεού είτε ως βίωμα αγάπης είτε ως βίωμα κολάσεως αντίστοιχα.


Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός

Η αναγκαιότητα της θείας μεταλήψεως (Θαύ-ματα και αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία)


Κάποιος Αιγύπτιος, άνθρωπος άσωτος, ερωτεύθηκε μια γυναίκα παντρεμένη και σώφρονα. Δεν μπορούσε όμως να τη δελεάσει διαφορετικά, γι' αυτό κατέφυγε σ' ένα μάγο. Αφού τον πλήρωσε, του ζήτησε να κάνει με την τέχνη του τον άνδρα της να τη διώξει.

Ο μάγος προσπάθησε, αλλά επειδή δεν κατάφερε να στρέψει το λογισμό της γυναίκας, την έκανε με τις μαγγανείες του να φαίνεται σαν φοράδα.

Ο άνδρας της άρχισε να κλαίει και να οδύρεται. Για τρεις μέρες η φοράδα δεν έβγαλε μιλιά ούτε κι έφαγε τίποτα. Τελικά, της φόρεσε καπίστρι και την οδήγησε στον όσιο Μακάριο.

- Γιατί μας έφερες εδώ αυτή τη φοράδα; ρώτησαν ενοχλημένοι οι μοναχοί, που βρίσκονταν κοντά στο κελί του οσίου.

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2016

Πώς να ''ξεπαγώσουμε τα λάδια της ψυχής'' πριν προσευχηθούμε;


Η προσευχή είναι μία εσωτερική κίνηση τής ψυχής για επικοινωνία μέ τον Θεό... 

Αν κάποιος δεν έχει όρεξη για προσευχή και δεν είναι αποδεδειγμένα κουρασμένος, αυτός μπορεί να ξεκινήσει τον προσωπικό του διάλογο με τον Θεό προσευχόμενος για τους άλλους, έτσι ώστε σιγά - σιγά "να ξεπαγώσουν τα λάδια της ψυχής του" και μετά να αρχίσει να προσεύχεται και για τον εαυτό του.

Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, ο Ρώσος, (+24.9.1938) που έζησε στο Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος (Ρώσικο), μας είπε ότι οι πιο ευπρόσδεκτες προσευχές για τους άλλους είναι οι εξής:

Πρώτα πρέπει να προσευχόμαστε για τους εχθρούς μας, γιατί μή ξεχνάμε ότι και ο Χριστός προσευχήθηκε για τους σταυρωτές Του πάνω από το Σταυρό... 

Η ευχή της αναφοράς (Θαύματα και αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία)


Στα μέρη της Απάμειας, στη δεύτερη επαρχία των Σύρων, υπήρχε ένα χωριό που λεγόταν Γοναγόν.

Κάποτε, σε απόσταση ενός μιλίου από το χωριό, μερικά παιδιά έβοσκαν τα ζώα τους. Ενώ έπαιζαν, συμφώνησαν μεταξύ τους να τελέσουν τη θεία λειτουργία, όπως έβλεπαν να γίνεται από τον ιερέα στο ναό. Ανέδειξαν λοιπόν έναν "πρεσβύτερο" και δύο άλλους "διακόνους". Ύστερα πλησίασαν σ' ένα λείο βράχο, όπου σαν σε θυσιαστήριο τοποθέτησαν άρτους και ένα πήλινο δοχείο με κρασί.

Ο "πρεσβύτερος" στάθηκε στη μέση και οι "διάκονοι" δεξιά και αριστερά του. Άρχισε λοιπόν να λέει την ευχή της αναφοράς, ενώ οι "διάκονοι" έκαναν αέρα με τα φακιόλια τους αντί για ριπίδια. Ο μικρός "πρεσβύτερος" ήξερε την ευχή της αναφοράς, γιατί συνήθιζε στις άγιες συνάξεις να στέκεται - όπως όλα τα παιδιά - μπροστά στο άγιο βήμα, και έτσι ν' ακούει και να μαθαίνει τις ευχές.

Αφού έγιναν όλα σύμφωνα με την εκκλησιαστική τάξη κι ενώ ετοιμάζονταν να τεμαχίσουν τους άρτους, συνέβη κάτι φοβερό: Έπεσε φωτιά από τον ουρανό και έκανε στάχτη όλα όσα είχαν προσκομίσει και τον ίδιο το βράχο. Δεν έμεινε το παραμικρό ίχνος!

Τρίτη 16 Αυγούστου 2016

Το Δεσποτικό Αίμα. Φως και Φωτιά (Θαύματα και αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία)


Το Δεσποτικό Αίμα

Κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας στο χωριό Ζάρκα της Ιορδανίας, στις 21 Απριλίου 1991, μετά τη μεγάλη είσοδο, ο ορθόδοξος ιερέας τοποθέτησε τα τίμια Δώρα στην αγία τράπεζα.

Ξαφνικά είδε το δισκάριο γεμάτο αίμα. Από τον άγιο Άρτο ξεχυνόταν επίσης αίμα ζεστό. Ο ιερέας έβαλε τις φωνές, και οι πιστοί έτρεξαν στο ιερό να δουν τι συμβαίνει.

Βλέποντας το θαυμαστό γεγονός, έμειναν άφωνοι. Άλλοι προσπαθούσαν να μεταλάβουν μερικές σταγόνες, ενώ άλλοι να χρίσουν το σώμα τους.

"Επισκέφθηκα την πόλη", διηγείται αυτόπτης μάρτυρας, "για να δω από κοντά το θεϊκό σημείο. Χιλιάδες κόσμου είχαν κατακλύσει την περιοχή. Ο ιερέας είχε κατορθώσει να φυλάξει δύο κομματάκια Άρτου. Ομολογώ πως αυτό που έβλεπα δεν ήταν άρτος και οίνος. Ήταν Σώμα και Αίμα Χριστού".

Οἱ δύο γυναῖκες


Οἱ δύο γυναῖκες 
Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν


Μετά ἀπ’ ὅσα ἄκουσε ὁ ὅσιος, κατάλαβε πιά καθαρά τή σημασία τοῦ ὁράματος. Τή γνώση του ὅμως συμπλήρωσε ἄλλη μιά θεωρία, πού τον ἀξίωσε ὁ Θεός νά δεῖ ἀμέσως μετά:

Κοιτάζει στ’ ἀριστερά του καί βλέπει μιά μεγάλη κοιλάδα γεμάτη κόσμο -ἄνδρες καί γυναῖκες, παιδιά καί νέους, κληρικούς καί μοναχούς. Μιά πλανεύτρα γυναίκα στεκόταν στή μέση τῆς κοιλάδας. Ἦταν ντυμένη μέ χρυσοΰφαντη φορεσιά καί στολισμένη μέ μαργαριτάρια καί ἄλλα πολύτιμα πετράδια. Σωροί ἦταν δίπλα της τό χρυσάφι καί τ’ ἀσήμι. Κι ὁλόγυρά της τραπέζια στρωμένα, γεμάτα μέ χίλια δυό φαγητά καί ποτά.

Ὅλα τά καλά τῆς γῆς εἶχε αὐτή ἡ γυναίκα.

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2016

Τῇ ἀθανάτῳ σου Κοιμήσει ... Δοξαστικό τῶν Αἴνων, Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου


( Ζωντανή ἠχογράφηση στον Ι.Ν. Παντανάσσης Κατερίνης 
σήμερα, 15 Αὐγούστου 2016 )

Ἦχος πλ. β’

Δόξα Πατρί καὶ Υἱῷ καὶ ἁγίῳ Πνεύματι.

Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Τῇ ἀθανάτῳ σου Κοιμήσει, Θεοτόκε Μήτηρ τῆς ζωῆς, νεφέλαι τοὺς Ἀποστόλους, αἰθερίους διήρπαζον΄ καὶ κοσμικῶς διεσπαρμένους, ὁμοχώρους παρέστησαν τῷ ἀχράντῳ σου σώματι΄ οἳ καὶ κηδεύσαντες σεπτῶς, τὴν φωνὴν τοῦ Γαβριήλ, μελῳδοῦντες ἀνεβόων΄ Χαῖρε κεχαριτωμένη, Παρθένε Μήτηρ ἀνυμφευτε, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ. Μεθ’ ὧν ὡς Υἱόν σου καὶ Θεὸν ἡμῶν, ἱκέτευε…
…σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Φωτογραφίες από την σημερινή πανηγυρική Θεία Λειτουργία και τη Λιτανεία αποχαιρετισμού των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω






Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ ... Καταβασίαι


ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ
Ἦχος α’

ᾠδὴ α’

Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ, ἡ ἱερὰ καὶ εὐκλεὴς Παρθένε μνήμη σου, πάντας συνηγάγετο, πρὸς εὐφροσύνην τοὺς πιστούς, ἐξαρχούσης Μαριάμ, μετὰ χορῶν καὶ τυμπάνων τῷ σῷ, ᾄδοντας Μονογενεῖ, ἐνδόξως ὅτι δεδόξασται.


ᾠδὴ γ’

Ἡ δημιουργική, καὶ συνεκτικὴ τῶν ἁπάντων, Θεοῦ σοφία καὶ δύναμις, ἀκλινῆ ἀκράδαντον, τὴν Ἐκκλησίαν στήριξον Χριστέ, μόνος γὰρ εἶ ἅγιος,…
…ὁ ἐν ἁγίοις ἀναπαυόμενος.


ᾠδὴ δ’

Ῥήσεις Προφητῶν καὶ αἰνίγματα, τὴν σάρκωσιν ὑπέφηναν, τὴν ἐκ Παρθένου σου Χριστέ, φέγγος ἀστραπῆς σου, εἰς φῶς ἐθνῶν ἐξελεύσεσθαι, καὶ φωνεῖ σοι ἄβυσσος, ἐν ἀγαλλιάσει, τῇ δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.


ᾠδὴ ε’

Τὸ θεῖον καὶ ἄῤῥητον κάλλος, τῶν ἀρετῶν σου Χριστὲ διηγήσομαι΄ ἐξ ἀϊδίου γὰρ δόξης συναΐδιον, καὶ ἐνυπόστατον λάμψας ἀπαύγασμα, Παρθενικῆς ἀπὸ γαστρός, τοῖς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ, σωματωθεὶς ἀνέτειλας ἥλιος.


ᾠδὴ ς’

Ἅλιον ποντογενές, κητῷον ἐντόσθιον πῦρ, τῆς τριημέρου ταφῆς σου ἦν προεικόνισμα, οὗ Ἰωνᾶς ὑποφήτης ἀναδέδεικται, σεσωσμένος γὰρ ὡς καὶ προὐπέποτο, ἀσινής ἐβόα΄ θύσω σοι μετὰ φωνῆς αἰνέσεως Κύριε.


ᾠδὴ ζ’

Ἰταμῷ θυμῷ τε καὶ πυρί, θεῖος ἔρως ἀντιταττόμενος, τὸ μὲν πῦρ ἐδρόσιζε΄ τῷ θυμῷ δὲ ἐγέλα, θεοπνεύστῳ λογικῇ, τῇ τῶν ὁσίων τριφθόγγῳ λύρᾳ ἀντιφθεγγόμενος, μουσικοῖς ὀργάνοις ἐν μέσῳ φλογός΄ ὁ δεδοξασμένος, τῶν Πατέρων καὶ ἡμῶν Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.


ᾠδὴ η’
Στίχ. Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν, καί προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον.

Φλόγα δροσίζουσαν Ὁσίους, δυσσεβεῖς δὲ καταφλέγουσαν, Ἄγγελος Θεοῦ ὁ πανσθενής, ἔδειξε Παισί΄ ζωαρχικὴν δὲ πηγὴν εἰργάσατο τὴν Θεοτόκον, φθορὰν θανάτου, καὶ ζωὴν βλυστάνουσαν τοῖς μέλπουσι΄ τὸν Δημιουργὸν μόνον ὑμνοῦμεν, οἱ λελυτρωμένοι, καὶ ὑπερυψοῦμεν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Κυριακή 14 Αυγούστου 2016

Αἴνοι (Ἦχος βαρύς)


( Ζωντανή ἠχογράφηση στον Ι.Ν. Παντανάσσης Κατερίνης 
σήμερα, Κυριακῇ Η' Ματθαῖου, 14 Αὐγούστου 2016 )


ΑΙΝΟΙ
Ἦχος βαρύς

Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον. Αἰνεῖτε τὸν Κύριον ἐκ τῶν οὐρανῶν· αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τοῖς ὑψίστοις. Σοὶ πρέπει ὕμνος τῷ Θεῷ.

Αἰνεῖτε αὐτόν, πάντες οἱ Ἄγγελοι αὐτοῦ· αἰνεῖτε αὐτόν, πᾶσαι αἱ δυνάμεις αὐτοῦ. Σοὶ πρέπει ὕμνος τῷ Θεῷ.

Στίχ. Τοῦ ποιῆσαι ἐν αὐτοῖς κρῖμα ἔγγραπτον. Δόξα αὕτη ἔσται πᾶσι τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ.
Ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν, λύσας θανάτου τὰ δεσμά, εὐαγγελίζου γῆ χαρὰν μεγάλην, αἰνεῖτε οὐρανοὶ Θεοῦ τὴν δόξαν.

Στίχ. Αἰνεῖτε τὸν Θεὸν ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν στερεώματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ.
Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν ἅγιον Κύριον, Ἰησοῦν τὸν μόνον ἀναμάρτητον.

Στίχ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐπὶ ταῖς δυναστείαις αὐτοῦ, αἰνεῖτε αὐτὸν κατὰ τὸ πλῆθος τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ.
Χριστοῦ τὴν Ἀνάστασιν, προσκυνοῦντες οὐ παυόμεθα, αὐτὸς γὰρ ἡμᾶς ἔσωσεν, ἐκ τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν, ἅγιος Κύριος Ἰησοῦς, ὁ δείξας τὴν Ἀνάστασιν.

Στίχ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ἤχῳ σάλπιγγος, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν ψαλτηρίῳ καὶ κιθάρᾳ.
Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ, περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν; δι’ ἡμᾶς Θεὸς ἐν ἀνθρώποις, διὰ τὴν καταφθαρεῖσαν φύσιν, ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο, καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, πρὸς τοὺς ἀχαρίστους ὁ Εὐεργέτης, πρὸς τοὺς αἰχμαλώτους ὁ Ἐλευθερωτής, πρὸς τοὺς ἐν σκότει καθημένους, ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης· ἐπὶ τὸν Σταυρόν ὁ ἀπαθής, ἐπὶ τὸν ᾅδην τὸ φῶς, ἐπὶ τὸν θάνατον ἡ ζωή , ἡ ἀνάστασις διὰ τοὺς πεσόντας, πρὸς ὃν βοήσωμεν· ὁ Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.


Στιχηρὰ Προσόμοια τῶν Προεορτίων.
Ἦχος β’ Οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ

Στίχ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν τυμπάνῳ καὶ χορῷ, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν χορδαῖς καὶ ὀργάνῳ. 
Δῆμος τῶν Μαθητῶν, ἀθροίζεται κηδεῦσαι, Μητέρα Θεοτόκον, ἐλθόντες ἐκ περάτων, παντοδυνάμῳ νεύματι.

Στίχ. Αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις εὐήχοις, αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν κυμβάλοις ἀλαλαγμοῦ. Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον.
Δῆμος τῶν Μαθητῶν, ….

Στίχ. Ἀνάστηθι Κύριε εἰς τὴν ἀνάπαυσίν σου.
Νύμφη ἡ τοῦ Θεοῦ, Βασίλισσα Παρθένος, τῶν ἐκλεκτῶν ἡ δόξα, καύχημα τῶν παρθένων, πρὸς τὸν Υἱὸν μεθίσταται.

Στίχ. Ὤμοσε Κύριος τῷ Δαυῒδ ἀλήθειαν, καὶ οὐ μὴ ἀθετήσει αὐτήν.
Ἤθροισται ὁ χορός, Μαθητῶν παραδόξως, ἐκ τῶν περάτων κόσμου, κηδεῦσαί σου τὸ σῶμα, τὸ θεῖον καὶ ἀκήρατον.

Ἑβδομαδιαῖον Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν


Κυριακάτικο Κήρυγμα


Κυριακή Η' Ματθαίου
«Έφαγαν πάντες και εχορτάσθησαν»


Η σημερινή ευαγγελική περικοπή ξεδιπλώνει μπροστά μας ένα άλλο θαυμαστό γεγονός που επιτέλεσε ο Κύριός μας, το οποίο έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία ως προς τα βαθύτερα μηνύματα που μπορούμε να αντλήσουμε από το περιεχόμενό του. Το θαύμα τού πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων είναι από τα πιο γνωστά απ’ εκείνα που τόσο γλαφυρά αποτυπώνει η γραφίδα των ευαγγελιστών. 

Αυτό δεν είναι τυχαίο, αφού προσφέρεται ως απόδειξη ότι ο Χριστός ενδιαφέρεται για τα υλικά προβλήματα των ανθρώπων, για την πείνα τους, αλλά και γιατί παραπέμπει σαφώς στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, σύμφωνα με την ερμηνευτική προσέγγιση της πατερικής σκέψης. Το ότι ο Χριστός επιτελούσε θαύματα με τη δική τους ξεχωριστή σημασία το καθένα, φαίνεται από πλειάδα περιγραφών στο ευαγγέλιο. Μια ενδιαφέρουσα οπωσδήποτε πτυχή που μπορεί να εξετάσει κάποιος από τη συγκεκριμένη περικοπή του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων είναι η στάση των ανθρώπων τότε και σήμερα.


Οι άνθρωποι τότε ακολουθούσαν τον Χριστό για να ακούσουν το λόγο Του, αλλά και προκειμένου να καταστούν δέκτες των θαυματουργικών ενεργειών του ως κατ’ εξοχήν αυθεντική έκφραση της αγάπης Του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλοί απ’ εκείνους που πίστεψαν να γιατρευθούν από διάφορες ασθένειες που τους πρόσβαλλαν στη ζωή τους. 

Σάββατο 13 Αυγούστου 2016

† Κυριακῇ 14 Αὐγούστου 2016 (Η' Ματθαῖου)


Τὸ Εὐαγγέλιον

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον
Κεφ. ιδ' : 14-22

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἶδεν ὁ ᾿Ιησοῦς πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτούς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν. Ὀψίας δὲ γενομένης, προσῆλθον αὐτῷ οἱ Μαθηταὶ αὐτοῦ, λέγοντες· Ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος, καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας, ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. Οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· Οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας. Ὁ δὲ εἶπε· Φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε. Καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, καὶ λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν, εὐλόγησε· καὶ κλάσας, ἔδωκε τοῖς Μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ Μαθηταὶ τοῖς ὅχλοις. Καὶ ἔφαγον πάντες, καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις.

Η Θεία Κοινωνία και το δαιμόνιο


Φρίκη, τρόμος και πανικός κυριεύουν τα δαιμόνια, όταν βρεθούν μπροστά στο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, τη θεία Κοινωνία. 

Γι' αυτό πάντοτε οι δαιμονισμένοι σπαράζουν και χτυπιούνται ελεεινά, όταν πλησιάσουν στα τίμια Δώρα, πράγμα που δε συμβαίνει πριν από τον καθαγιασμό και τη μεταβολή τους. Είναι και τούτο μια συνεχής και περίτρανη απόδειξη, ότι η θεία Κοινωνία είναι πράγματι Σώμα και Αίμα Χριστού.

Στο βίο του αγίου Ευτυχίου, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (6ος αι.), υπάρχει ένα σχετικό περιστατικό.

Στην περιοχή της Αμάσειας, όπου είχε για ένα διάστημα εξοριστεί, βρισκόταν ένα γυναικείο μοναστήρι, που λεγόταν "της Φλαβίας". Μερικές λοιπόν από τις μοναχές έφεραν στον άγιο ένα πεντάχρονο κοριτσάκι, που είχε κυριευθεί από δαιμόνιο, και δεν πλησίαζε καν τη θεία Κοινωνία˙ όταν το πήγαιναν να κοινωνήσει, φώναζε, χτυπιόταν, κλωτσούσε και αποστρεφόταν με αηδία και τρόμο τα άχραντα Μυστήρια.

Γιατί υπάρχει τόσος πόνος στον κόσμο;


— Λέγει ο δίκαιος Ιώβ: «Αλλά άνθρωπος γεννάται κόπω» (Ιώβ 5,7). Ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι όλα τα έργα γίνονται με κόπο και πόνο (Ρωμ.8,21). 

Ο πόνος στον κόσμο είναι καρπός της πτώσεως του ανθρώπου από τον παράδεισο (Πράξ. 3,16). Είναι καρπός της αμαρτίας (Ψαλμ.7,14-16).

Αλλ' όμως, εάν δεχώμεθα κάθε πόνο με υπομονή και ευχαρίστησι, λαμβάνουμε μεγάλη πνευματική ωφέλεια πολύτιμη για την σωτηρία της ψυχής μας. Γενικά βλέπουμε ότι, όσο πολλαπλασιάζεται η αμαρτία και η πλάνη στον κόσμο, τόσο αυξάνεται και ο πόνος, δηλαδή η πείνα, η σύγχυσις, οι πόλεμοι, οι παντός είδους ασθένειες και ο θάνατος. 

Η φροντίδα ημών των χριστιανών είναι να εγκαταλείψουμε την αμαρτία, να συμφιλιωθούμε με τον Θεό, να αποκτήσουμε τον φόβο του Θεού, την ταπείνωσι, την υπομονή και τότε όλα τα βάσανα μας θα ολιγοστεύσουν και θα έλθη μεγάλη ωφέλεια στις ψυχές μας.

Παρασκευή 12 Αυγούστου 2016

Οἱ ὀκτώ πειρασμοί μοναχῶν καί λαϊκῶν


Πατέρες καὶ ἀδελφοί,

Ὁ μοναχὸς καὶ ὁ ἀγωνιστὴς χριστιανὸς εἶναι πνευματικοὶ μαχητὲς σὲ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς τους ἀπὸ τὴν γέννηση μέχρι τὸν θάνατό τους. Εἶναι ὅμως ἀνάγκη νὰ γνωρίζουμε τὴν τέχνη αὐτοῦ τοῦ ἀοράτου πολέμου καὶ ἀπὸ ποῖα μέρη ἔρχεται ἐναντίον μας ὁ νοητὸς ἐχθρός.

Ὁ ἅγιος Μελέτιος ὁ Ὁμολογητὴς μᾶς λέγει ὅτι ὁ πειρασμὸς ἔρχεται ἀπὸ ἕξι σημεῖα ἐναντίον μας, ἐνῶ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης γράφει ἀπὸ ὀκτώ, δηλ. ἀπὸ ἐπάνω καὶ ἀπὸ κάτω, ἀπὸ δεξιὰ καὶ ἀριστερά, ἀπὸ ἐμπρὸς καὶ πίσω καὶ ἀπὸ μέσα καὶ ἔξω.

Στὴν συνέχεια θὰ ὁμιλήσουμε ἐκτενέστερα γιὰ τὸν πολυμερῆ αὐτὸν πόλεμο τοῦ διαβόλου μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ.


1. Ὁ ἀπὸ ἐπάνω πειρασμός:

Ουράνιοι Φύλακες. Φλεγόμενος και μη Καταφλεγόμενος


Ουράνιοι Φύλακες

Ο φωστήρας της οικουμένης, ο ιερός Χρυσόστομος (4ος αι.), με το διορατικό του χάρισμα είδε πολλές φορές τους αγίους αγγέλους να επιτηρούν και να φυλάνε ακατάπαυστα την εκκλησία, και μάλιστα την ώρα της αναίμακτης θυσίας.

"Όταν αρχίζει ο ιερέας να προσκομίζει", διηγήθηκε ο άγιος στους πνευματικούς του φίλους, "κατεβαίνουν αμέσως αγγελικές δυνάμεις από τον ουρανό με λαμπρές και θαυμαστές ενδυμασίες. Με πόδια γυμνά και σκυμμένο πρόσωπο περιτριγυρίζουν το άγιο θυσιαστήριο, και στέκονται εκεί ήσυχοι και σιωπηλοί μέχρι το τέλος της θείας λειτουργίας.

Ύστερα σκορπίζονται σ' όλο το ναό, βοηθούν τους κληρικούς που μεταδίδουν στο λαό τ' άχραντα Μυστήρια, και τους δυναμώνουν στην πίστη".

Τα τρία πιο σοβαρά λάθη που γίνονται κατά την εξομολόγηση


Για τη συγχώρηση των παραπτωμάτων μας απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αλήθεια και η ει­λικρινής εξαγόρευση. Αλλά ποιοί είναι εκείνοι, πού, ενώ ξεκινούν με διάθεση εξαγορεύσεως των παραπτωμάτων τους, στο δρόμο σκοντάφτουν και δεν είναι ειλικρινείς στην όμορφη αυτήν ευκαιρία, όπου έχουν την δυνατότητα απαλλαγής από τα αμαρτήματα και τα πλημμελήματα τους;

Πρώτον: Αυτοί που κρύβουν τις αμαρτίες τους, γιατί ντρέπονται να τις εξαγορεύσουν. Ο Σατανάς πάντα ενθαρρύνει τον άνθρωπο, όταν πρόκειται να αμαρτήσει. Όταν όμως έλθει η ώρα της μετάνοιας, τον αποθαρρύνει με την ντροπή. Ντρέπομαι λέγει. Πώς να παρουσιάσω στο φώς αυτά που έκανα στο σκοτάδι; ο Ιερός Χρυσόστομος λέγει: συ να μη πεισθείς σ αυτήν την προτροπή του Σατανά. Και ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης προτρέπει τους χριστιανούς λέγοντας: Με πολύ θάρρος αποκαλύψατε τα μεγάλα σας αμαρτήματα: αποκαλύψτε αυτά, που είναι φωλιασμένα στο βάθος της ψυχής σας: αποκαλύψτε, όπως αποκαλύπτει ο ασθενής στο γιατρό τα κρυμμένα του τραύματα. Έτσι και μόνο θα πετύχετε τη θεραπεία

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2016

Τό χάρισμα τῆς Ἀρχιερωσύνης




Ἡ ζωή μας εἶναι γεμάτη ἀπό ἐπετείους γεννήσεως, ἀναγεννήσεως, χαρισμάτων ἱερωσύνης καί ἄλλων μυστηρίων. Εἶναι ἐνδιαφέρον ἀλλά καί πολύτιμο νά βλέπουμε τίς ἐπετείους αὐτές μέσα στό πνεῦμα τοῦ χαρίσματος, ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τήν βιολογική καί πνευματική ζωή, Αὐτός μᾶς ἔφερε στήν ὕπαρξη καί μᾶς ἔδωσε τό χάρισμα νά εἴμαστε μέλη τῆς Ἐκκλησίας, Αὐτός μᾶς χορηγεῖ τά πάντα. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει: «τί δὲ ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες; εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών;» (Α΄ Κορ. δ΄, 7).

Εἶναι ἑπόμενο ὅτι αὐτές οἱ ἐπέτειοι δέν πρέπει νά ἑρμηνεύωνται καί νά ἑορτάζωνται μέσα σέ μιά ἀτμόσφαιρα κοσμική, ἀλλά σέ μιά ἀτμόσφαιρα καθαρά πνευματική, δηλαδή νά βλέπη κανείς τήν δωρεά τοῦ Θεοῦ, τήν ἀγάπη Του γιά μᾶς, τήν ἀναξιότητά μας, τήν ἀπέραντη εὐγνωμοσύνη γιά τό χάρισμα πού μᾶς ἔδωσε καί τελικά τήν μέριμνα πῶς θά ἀνταποκριθῆ στό ὑπερβάλλον μέγεθος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

Συγκεκριμένα τό χάρισμα τῆς Ἀρχιερωσύνης εἶναι μεγάλη δωρεά τοῦ Θεοῦ. Αὐτό τό βλέπουμε σέ ὅλα τά κείμενα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά κατά ἕναν ἐκφραστικό τρόπο περιγράφεται ἀπό τόν ἅγιο Σιλουανό τόν Ἀθωνίτη. 



Ακούω μια φωνή να μου λέει συχνά: «Πήγαινε στην Ορθόδοξη Εκκλησία…»


~ Κατά τα μέσα του μηνός Σεπτεμβρίου 1996 ένας ιερέας μας συνόδευσε με τ’ αυτοκίνητο την μεταφορά μιας εγκύου γυναίκας, συζύγου εργάτου τού Κλιμακίου μας, για το μαιευτήριο.

Εκεί συνάντησε και συνομίλησε, κατά την τάξιν, με τον διευθυντή τής κλινικής πού είναι ρωμαιοκαθολικός στο θρήσκευμα και γιατρός στο επάγγελμα. Ή κλινική ανήκει στην προτεστα­ντική Κοινότητα των Μεθοδιστών. Μετά από μία σύντομη συζήτηση για το προκείμενο θέμα, ό ιερεύς χάριν αβρότητος, πρότεινε στον κ. Διευθυντή Μουαγκάλα το όνομά του, μία επίσκεψη και στην δική μας Ορθόδοξη Εκκλησία.

Αλλά πριν ό ίδιος προγραμματίσει μια τέτοια επίσκεψη, δέχθηκε αλλεπάλληλες μυστηριώδεις νυκτερινές προσκλήσεις και μετά τρεις ημέρες τηλεφώνησε στην Ιεραποστολή. Όρισαν κάποια συνάντηση με τον προϊστάμενο ιερομόναχο π. Μελέτιο για το βράδυ τής ερχόμενης Κυριακής.